Dlaczego 8-miesięczne dziecko budzi się tak często w nocy.

Gaja kilka dni temu skończyła 8 miesięcy. I wczorajsza doba wydała mi się zapowiedzią 8-miesięcznego regresu snu.

Co takiego się działo?

Gaja, która zwykle natychmiast zasypia przebudziwszy się w nocy, obracała się na boki, chciała ćwiczyć raczkowanie, ciężko ją było obrócić z powrotem na plecy z pozycji na brzuszku. Nie była zainteresowana piersią, chciała być aktywna mimo środka nocy. W ciągu dnia, trudniej mi było ją uśpić, mimo, że wiedziałam, że jest zmęczona i powinna być gotowa na drzemkę. Wieczorne zasypianie na noc, również zajęło nam o wiele więcej czasu niż dotychczas.

Skąd te zmiany?

Okres pomiędzy 8 a 10 miesiącem to intensywny czas w rozwoju dziecka. Gwałtowny wzrost i rozwój mózgu, nabywanie wielu nowych umiejętności w jednym czasie, sprawiają zakłócenia w naturalnym rytmie snu malucha.

Ten całkowicie normalny etap rozwoju (bo żaden to regres, w rzeczywistości jest to cudowny progres jeśli chodzi o rozwój dziecka), tymczasowo rozwala dotychczasowo wypracowane rutyny i nawyki.

1. Raczkowanie/ pełzanie/siedzenie/podnoszenie się do stania – Nabywanie nowych fizycznych umiejętności to ekscytujący okres dla malucha. Zyskuje niezależność! Chęć praktykowania i ulepszania tych zdolności jest silniejsza niż potrzeba snu. Mózg bierze nadgodziny.
2. Rozwój mowy– W tym okresie wiele maluchów potrafi powiedzieć 2 sylabowe słowa takie jak np. „ma-ma” „ta-ta” „da-da”. Absorbowanie języka i chęć komunikacji to kolejny duży skok w rozwoju takiego maleństwa.
3. Lęk separacyjny– Choć już w szóstym miesiącu mamy tego początek, to pomiędzy 8 a 14 miesiącem dziecko zaczyna rozróżniać co jest bezpieczne i znane, często bojąc  się innych ludzi i obcych miejsc.
4. Przechodzenie z 3 do 2 drzemek– w tym okresie większość niemowląt porzuca trzecią drzemkę. Mimo, że dzieci są bardzo zmęczone późnym popołudniem, nie są w stanie już zasnąć.
5. Ząbkowanie– w 8-miesiącu wiele niemowląt wyrzyna pierwszy ząbek (lub kolejne zęby).

Czego się spodziewać?

Typowymi oznakami są:

• wiele pobudek w nocy, niektóre z nich dłuższe niż dotychczas
• krótkie drzemki
• dotychczasowe strategie usypiania przestają być tak skuteczne
• dziecko „walczy” z pójściem spać
• poirytowanie, zmęczenie
• duża potrzeba bliskości

Jak długo to potrwa?

Typowo około od około 2-6 tygodni, dlatego często się mówi również o 9-cio i 10-cio miesięcznym regresie snu.

Jak sobie pomóc?

1. Współspanie jest zawsze moją #TOP strategią by przetrwać bezsenne pierwsze lata macierzyństwa. Dziecko czuje się najbezpieczniej przy mamie, czas pobudek skracamy do minimum, bo większość z nich jesteśmy w stanie załagodzić w zarodku (zanim dziecko się porządnie wybudzi). Nie musimy nigdzie wstawać. Ma to całkowity sens mając na uwadze fakt, że jednym z głównych powodów tych częstych wybudzeń jest lęk separacyjny. Spanie z dzieckiem adresuje ten lęk najskuteczniej jak to możliwe.

2. Co-napping, czyli drzemka przy rodzicu.

Bywa tak, że kiedy dziecko odczuwa silny lęk separacyjny, jego drzemki trwają po 20-30 minut- dziecko wstaje wystraszone, że nie ma w pobliżu rodzica. Wtedy cały układ dnia zostaje całkowicie zaburzony i dziecko jest już totalnie wykończone o 17.

Kiedy normalnie dłuższa drzemka zamienia się w krótką, można spróbować przez jakiś czas potowarzyszyć dziecku podczas drzemki upewniając je, że rodzic jest i może spać spokojnie. Z doświadczenia wiem, że ten etap mija, i dzieci same zaczynają spać dłużej.

3. Cierpliwość i zrozumienie.

Świadomość, że jest to całkowicie normalny i zdrowy etap w życiu każdego niemowlęcia, a nie wynik naszego rodzicielstwa, pozwala nam łatwiej zaakceptować te turbulencje.

Badania potwierdzają, że 2/3 dzieci około 9 miesiąca zaczyna nagle budzić się bardzo często w nocy. W istocie, niektóre dzieci śpią w tym okresie gorzej niż kiedykolwiek dotychczas, albo porównywalnie z okresem zaraz po urodzeniu.

Nie traćmy ducha- te zmiany są tymczasowe i sen powinien się poprawić kiedy dziecko przyzwyczai się do nowych umiejętności.

Warto podkreślić, że nie jest to właściwy czas na naukę samodzielnego zasypiania jeśli takową rozważamy.

3. Self-care.

Zadbanie o siebie w tym okresie staje się turbo ważne! Proszenie o ekstra pomoc rodzinę lub przyjaciół czy zapłacenie za pomoc jest oznaką świadomości i odpowiedzialności. Uzupełnienie zasobów jest absolutnie niezbędne by wypełniać rolę mamy i nie wypalić się całkowicie.

Zachęcam do opuszczenia poprzeczki w kwestiach takich jak np. czystość domu i jakość posiłków- można gotować proste dania tylko kilka razy w tygodniu i zamrażać lub zamawiać gotowce (lub delegować więcej prac partnerowi). Chodzenie wcześnie spać może być w tym wypadku koniecznością. Dobrze by partner również chodził wcześniej spać by, o ile to możliwe, mógł wstawać rano z dziećmi oferując Ci dodatkowy czas na sen.

4. Rutyna.

Na tyle ile możemy, kontynuujmy dotychczasowy rytm dnia z drzemkami o tych samych porach jak dotychczas (co mniej więcej 3h aktywności dla tej grupy wiekowej). Z doświadczenia jednak wiem, że w tym okresie dzieci mają mniejszą potrzebę snu. Może się zdarzyć, że dziecko skorzysta z trochę dłuższego czasu aktywności jeśli nie chce zasnąć o swojej „stałej” porze. Zamiast dwoić się i troić by zasnęło, odczekajmy jakiś czas i spróbujmy wtedy ponownie.

Udowodniono, że solidna rutyna przed pójściem spać pomaga dzieciom szybciej zasnąć, zredukować nocne pobudki i wydłużyć ogólny czas snu. Szczególnie zatem w tym szalonym okresie zadbajmy o wieczorną rutynę. Niech będzie spokojna i przewidywalna, i ustawiona odpowiednio w czasie (patrz kolejny podpunkt).

5. Zaktualizowanie bedtime.

Kiedy dziecko odmawia trzeciej drzemki, a poprzednie dwie nie były szczególnie długie, musimy rozważyć wcześniejsze położenie go spać, tak, aby miało szansę nadrobić utracony sen w ciągu dnia. Warto wiedzieć, że wiele niemowląt w tym okresie chętnie zacznie noc pomiędzy 18-19.

6. Zadbajmy o właściwe otoczenie.

Często dzieje się tak, że odgłosy, które dotychczas nie przeszkadzały dziecku spać, nagle stają się problemem. Warto zaciemniać okna na noc (nie w dzień), można wypróbować dobrej jakości szum, zadbać o odpowiednią temperaturę w pokoju (idealnie około 18C).

7. Love bomb.

Okazanie dziecku uwagi i otoczenie go miłością na godzinę przed snem (oraz na tyle, ile to możliwe w ciągu dnia), napełni go ważnym relacyjnym paliwem i sprawi, że będzie go mniej głodny w ciągu nocy. To szczególnie ważne w wypadku tych mam, które właśnie wróciły do pracy. Warto zarezerwować szczególny czas wieczorem by razem pobyć i odnowić więź po całym dniu. Masaż jest świetnym przykładem takiej „scalającej” aktywności, która może również przynieść poprawę snu w nocy.

8-9-10- miesięczny regres snu bywa torturą dla wielu mam, utrudnieniem dla innych, a nieliczne z nas mogą jej nawet nie odczuć. Każde dziecko jest inne i w różnym stopniu reaguje na nabywanie poszczególnych umiejętności. Jedne z nich bywają dla nich bardziej ekscytujące, niż inne. Warto pamiętać, że jest to okres przejściowy i za kilka tygodni sen powinien wrócić do jako-takiej „normy”.